Umudun Mavisi

Fırtınalar taşırır bazen denizleri
Kâğıttan bir yelken olursun
Sığınacak liman arayan.
Sürüklenmemiş hatıraların var
Umutlarının sularına demir atan.
Bilirsin, seni deli dalgalarda sarıp koruyacağını
Öyle ki korkmazsın asla, aşarsın okyanusları.
Arkanda değil sadece, her yanında
Sana senin kadar yakındır limanın,
Kanatlarındaki renkler tozlaşmasın.

Karanlığı vardır yaşamın,
Her zaman aydınlık değildir, bilirsin.
Ufkunda belirmişse kara bulutlar,
Sana ışık olacak göğü bilirsin.
Kararmışsa yürüdüğün yolların sonu
Sana ilk adımı fısıldayan sesi bilirsin.
Senin için batan güneşleri
Zifiri umutsuzlukta parlayan yıldızları
Ve yine senin için doğan güneşi
Hep seninledir ışığın, aydınlığın
Hayata başladığından beri
Sana uzanan sevgi bakışlarını,
Umudum mavisi gözleri
Annenin mavisi.

Kendini yalnız hissettiğinde hatırla
Senden asla kopmayan o sesi,
Annenin cenneti vaat eden gülümsemesini,
Ninniler mırıldayan huzurun şelalesini.
Saçlarına kuşlar konsa
Ürperen annenin yüreğini hatırla,
Yalnız değilsin, bilirsin
Ölü bir kelebeğin umutlarını
Ve kanatlarda yeniden açan çiçeği
Mavi anne gözleri.
Ruhun üşür bazen, solar mavinin rengi
Karlı dağların zirvesindeki güneşi hatırla,
Bilirsin, sana ömrünün bütün yazlarını
Bir yanardağ sıcaklığını ekmiş yüreğine
Sana gülümsedikçe baharları çağıran,
Annenin gözlerini hatırla.

Gönlünün kozasında büyütülmüş bir yumak
Sana en güzel sözleri bestelemiş babanı hatırla,
Bilirsin, onun gölgesi yeterdi huzur bulmana.

Bir çıkmaza sıkıştığında kanatların
Umudun mavisiyle sana çizdiğim resmi,
Sevginin nefesinde yıkanmış türküleri,
Kutsanmış kelimelerle yazılmış şiirleri,
Yüreğinin sana dokunduğu anı hatırla
Anneni hatırla,
Beni…

Alaaddin Beken