Bir İkindi Vakti

Dilim dolanır
Nefesim hırıltılı
Elimde protez dişler
Çok mu soldu
Hala şefkatini aramakta olan gözlerim

Hüzünlü bir huzur sarar çehremi
Düşümde silüetin her belirdiğinde
Ölüm değil unutmaktır ayrılık.

Ellerim semaya açık
Dilim duaya dönük Yeniden bir ikindi vakti
Canım akşam çeker
Rahmanın yeryüzündeki koşulsuz tek rahmetisin
Cennetim bastığın toprak

Artık güvenli liman yok Rıhtımdan hareket edeli çok oldu
Güneş kızgın, güneş deli
0ysa dün ısıttığın ellerim titriyor
Göbeğim buruştu,
Damlanın suyla buluştuğu anda can verirken hayata.

Huzuru tanımayacak kadar deneyimsiz canlarım
Elveda…..

Hayır, geç değil daha var dolunaya
Bölüşecek ekmek, paylaşacak umut,
Devredecek vefa var.

Furkan Karakoyun