Azınlıklar Raporu 2.0

– Senin suçun neydi?
– Her ikimiz de biliyoruz ki suç işlemedik!
– Evet, Bay Ukala. Tabii ki biliyorum ama sanırım beni anladın.
– Tamam, anlatacağım… Aslında bir kiralık katilim. Bu zamanda katil olmak biraz zor, hele de hem omuriliğimize hem de beynimize yerleştirdikleri bu zımbırtılardan sonra.
– Hani suçsuzdun?
– Şey, aslında yakalandığım olayda henüz suç işlememiştim demek istemiştim. Bu çipleri ne kadar biliyorsun?
– Çok detaylı değil. Suç işleyeceğimizi algıladığında, sinirlere giden emirleri kestiğini ve yakalayıcılara haber verdiğini biliyorum. Yakalanma hikâyem de böyleydi. Tam birinden bir şeyler aşırırken öylece kalakaldım ve hemen gelip beni tutukladılar.
– İşte ben biraz daha fazlasını biliyorum. Bunlar da insan yapımı şeyler diye düşünerek yola başladım. Sistemi geliştirenlerin hemen hemen tüm makalelerini okudum, onlara yakın kişilerle tanıştım. Yazılımı az çok anladım. Dediğin gibi suç işleyeceğimizi anlayan çok gelişmiş bir yapısı var ama mesela şuna ne diyeceksin: yanlışlıkla; örneğin araba kazası ile birini öldüren kişi suçlu mudur ya da görevi zaten birilerini öldürmek olan bir cellat? Kaza yapan kişi olayın bilincinde değil o yüzden suçlu sayılmaz. Cellat için ise bu onun işi ve defalarca yapıyor. İşi olduğu için zaten suçlu sayılmaz ama sonuçta birini öldürüyor. Ben de son 10 senemi beynimi bu konuda geliştirmekle geçirdim. Önce hayvanlar üzerinde çalıştım. Bir şeyi öldürmenin verdiği duyguyu sıradan bir hale getirdim. Yemek yemek, nefes almak gibi… Daha sonra işimi sağlama almak için öldürmek üzere para aldığım kişilere kazaya kurban gitmiş imajı vermek için zeminler kurguladım.
– Peki, nasıl yakalandın? – Nerede hata yaptığımı bilmiyorum, ama son işimin hazırlıklarını yaparken dona kaldım ve yakalayıcılar beni aldılar. Buraya getirmeden önce de sayemde sistemdeki pek çok açığı kapattıklarını bildirdiler. Beni de yazılımda yaptıkları son güncelleme ile yakaladıklarını söylediler…

Uğur Atmaca